سلامت

التهاب عصب اپتيك و سرعصب در داخل چشم مي‌باشد كه شايع‌ترين علت آن ميلين زدايي عصب است. نوريت اپتيك يكي ازشايعترين بيماري هاي درگير كننده عصب چشم است كه اغلب به صورت حاد ظاهر مي‌شود. درواقع شكل ابتدايي بيماري MS مي باشد اما بسياري از نوريت اپتيكي ها هرگز به MS دچار نمي شوند.

اولين علامت اين بيماري كاهش ديد است كه اغلب به سرعت وطي چندساعت گاهي چندروز رخ مي دهد، اين كاهش ديد گاه به حدي شديد است كه بيمارفقط توانايي درك نور را دارد ضمن اينكه بيماري، اغلب يك چشم را درگير مي كند.علائم اين بيماري به طور معمول شامل ، كاهش حدت بينايي ، كاهش حساسيت كانتراست ، اختلال ديد رنگ و اختلال ميدان بينايي است و ممكن است در حركات چشم درد داشته باشد.

علت درست التهاب عصب باصره معلوم نيست، اما اعتقاد بر اين است كه وقتي التهاب عصب باصره ايجاد مي‌شود كه دستگاه ايمني به اشتباه ماده‌ي پوشاننده (ميلين) عصب باصره را هدف گيرد و التهاب و صدمه‌ي ‌ميلين ايجاد گردد. به طورطبيعي، ميلين به سير سريع تكانه‌هاي الكتريكي در طول عصب باصره از چشم به مغز كمك مي‌كند. در مغز، تكانه‌هاي الكتريكي به اطلاعات ديداري تبديل مي‌شوند. التهاب عصب باصره اين جريان را دچار اختلال مي‌كند و بر بينايي تأثيرمي‌گذارد. هنوز معلوم نيست چه عللي سبب مي‌شود تا دستگاه ايمني، ميلين را هدف بگيرد.

نوريت اپتيك به طور معمول افراد جوان را مبتلا مي كند و در زنان شايع تر است. درگيري به صورت افت ديد تحت حاد بروز مي نمايد كه در اكثر افراد با درد اطراف چشم به ويژه هنگام حركت چشم همراه است. در دوسوم موارد عصب بينايي قبل از ورود به چشم درگير مي شود و نماي سر عصب بينايي در اين موارد طبيعي است. ديد مركزي اغلب مختل مي گردد و نقص نسبي آوران مردمك (RAPD) (Relative afferent papillary defect ) و اختلال ديد رنگي وجود دارد، سر درد يكي ديگر از اين علائم است.

عوامل خطرساز التهاب عصب باصره ناشي از نابساماني‌هاي خود ايمني شامل است بر:

التهاب عصب چشم باصره ممكن است در هر سني بروز كند ولي در غالب موارد جوانان ۲۰ تا ۴۰ ساله را مبتلا مي‌كند. سن متوسط شروع اين بيماري حدود ۳۰ سالگي است.

احتمال دچار شدن خانم‌ها به التهاب عصب باصره، بيش از ۲ برابر آقايان است.

التهاب عصب باصره در سفيدپوستان شايع‌تر است.

موتاسيون‌هاي ژنتيك

بعضي موتاسيون‌هاي ژنتيك ممكن است سبب افزايش احتمال ايجاد التهاب عصب باصره يا اسكلروز مولتيپل شوند.

نوريت اپتيك ، ممكن است ناشي از علل گوناگون باشد :

بيماريهائي كه باعث از بين رفتن غلاف ميلين طبيعي عصب شده:

بيماري ام اس-بيماري نادر devicيا همان نوروميليت اپتيكا(NMO)- بي دليل .

عفونتها:

زونا-سيفليس-سل cryptococغير مجاز مي باشدis-cytomegalovirus

بيماريهايي كه روي عصب بينائي يا همان اپتيك ايجاد گره(granoloma) ميكنند:

ساركوئيدوز- بي دليل

مسائل دخالت ايمني بدن:

پس از سرخجه- بدنبال اوريون- بدنبال آبله- بدنبال انفلوآنزا- infectious mononucleosis –.

پس از واكسيناسيون acuye disseminated encephalomyelitis- بيماري ملتهب شدن تمام اعصاب عصب چشم بدن كه گيلن باره نام داره- لوپوس- التهاب دور چشمي- بيماري هاي چشمي-بيماريهاي سينوس بيني مثل mucormyغير مجاز مي باشدis-.

بيماريهاي فشار داخل مغزي مثل.. مننژيت و انسفاليت.

آسيب عصب باصره.

به دنبال رويداد التهاب عصب باصره، بسياري افراد دچار آسيب عصب باصره مي‌شوند ولي ممكن است هيچ نشانه‌اي در نتيجه‌ي اين آسيب وجود نداشته باشد.

كاهش تيزي ديد.

بسياري از افراد ظرف چند ماه قدرت ديد طبيعي يا نزديك به طبيعي را باز مي‌يابند ولي در بعضي ديگر، حتي پس از بهبود التهاب عصب باصره، حالت از بين رفتن ديد باقي مي‌ماند.

داروهاي استروئيدي مورد استفاده در درمان التهاب عصب باصره موجب وارد آمدن فشار بر دستگاه ايمني مي‌شود و سبب مي‌گردد تا بدن نسبت به عفونت حساس‌تر شود. استفاده‌ي درازمدت از استروئيد‌ها ممكن است به نازك شدن استخوان‌ها بيانجامد (پوكي استخوان).

التهاب عصب باصره معمولاً خود به ‌خود بهتر مي‌شود. در بعضي موارد،براي درمان التهاب عصب باصره از داروهاي استروئيدي استفاده مي‌شود زيرا مصرف اين داروها به كاهش التهاب عصب باصره كمك مي‌كند. عوارض جانبي ناشي از درمان با استروئيد‌ها عبارت است از كاهش وزن، تغييرات خلق، ناراحتي معده و بي‌خوابي. درصورتي كه از استروئيدها استفاده شود، درمان ممكن‌است شامل موارد زير باشد:

استروئيدهاي داخل وريدي.

ممكن ‌است چند روزي، درمان با تجويز داخل وريدي استروئيدها انجام گردد. درمان با استروئيد عصب چشم داخل وريدي ممكن ‌است سبب تسريع بهبودي ديد شود ولي به ‌نظر نمي‌رسد بر وسعت غايي و گستره‌ي كامل ديد از دست ‌رفته تاثير بگذارد.

استروئيدهاي خوراكي.

بعد از درمان با استروئيد داخل وريدي، ممكن‌است پزشك يك استروئيد خوراكي به‌نام پردنيزون Prednisone به ‌ مدت حدود ۲ هفته تجويز نمايد.

التهاب عصب اپتيك و سرعصب در داخل چشم مي‌باشد كه شايع‌ترين علت آن ميلين زدايي عصب است. نوريت اپتيك يكي ازشايعترين بيماري هاي درگير كننده عصب چشم است كه اغلب به صورت حاد ظاهر مي‌شود. درواقع شكل ابتدايي بيماري MS مي باشد اما بسياري از نوريت اپتيكي ها هرگز به MS دچار نمي شوند.

اولين علامت اين بيماري كاهش ديد است كه اغلب به سرعت وطي چندساعت گاهي چندروز رخ مي دهد، اين كاهش ديد گاه به حدي شديد است كه بيمارفقط توانايي درك نور را دارد ضمن اينكه بيماري، اغلب يك چشم را درگير مي كند.علائم اين بيماري به طور معمول شامل ، كاهش حدت بينايي ، كاهش حساسيت كانتراست ، اختلال ديد رنگ و اختلال ميدان بينايي است و ممكن است در حركات چشم درد داشته باشد.

علت درست التهاب عصب باصره معلوم نيست، اما اعتقاد بر اين است كه وقتي التهاب عصب باصره ايجاد مي‌شود كه دستگاه ايمني به اشتباه ماده‌ي پوشاننده (ميلين) عصب باصره را هدف گيرد و التهاب و صدمه‌ي ‌ميلين ايجاد گردد. به طورطبيعي، ميلين به سير سريع تكانه‌هاي الكتريكي در طول عصب باصره از چشم به مغز كمك مي‌كند. در مغز، تكانه‌هاي الكتريكي به اطلاعات ديداري تبديل مي‌شوند. التهاب عصب باصره اين جريان را دچار اختلال مي‌كند و بر بينايي تأثيرمي‌گذارد. هنوز معلوم نيست چه عللي سبب مي‌شود تا دستگاه ايمني، ميلين را هدف بگيرد.

نوريت اپتيك به طور معمول افراد جوان را مبتلا مي كند و در زنان شايع تر است. درگيري به صورت افت ديد تحت حاد بروز مي نمايد كه در اكثر افراد با درد اطراف چشم به ويژه هنگام حركت چشم همراه است. در دوسوم موارد عصب بينايي قبل از ورود به چشم درگير مي شود و نماي سر عصب بينايي در اين موارد طبيعي است. ديد مركزي اغلب مختل مي گردد و نقص نسبي آوران مردمك (RAPD) (Relative afferent papillary defect ) و اختلال ديد رنگي وجود دارد، سر درد يكي ديگر از اين علائم است.

عوامل خطرساز التهاب عصب باصره ناشي از نابساماني‌هاي خود ايمني شامل است بر:

التهاب عصب چشم باصره ممكن است در هر سني بروز كند ولي در غالب موارد جوانان ۲۰ تا ۴۰ ساله را مبتلا مي‌كند. سن متوسط شروع اين بيماري حدود ۳۰ سالگي است.

احتمال دچار شدن خانم‌ها به التهاب عصب باصره، بيش از ۲ برابر آقايان است.

التهاب عصب باصره در سفيدپوستان شايع‌تر است.

موتاسيون‌هاي ژنتيك

بعضي موتاسيون‌هاي ژنتيك ممكن است سبب افزايش احتمال ايجاد التهاب عصب باصره يا اسكلروز مولتيپل شوند.

نوريت اپتيك ، ممكن است ناشي از علل گوناگون باشد :

بيماريهائي كه باعث از بين رفتن غلاف ميلين طبيعي عصب شده:

بيماري ام اس-بيماري نادر devicيا همان نوروميليت اپتيكا(NMO)- بي دليل .

عفونتها:

زونا-سيفليس-سل cryptococغير مجاز مي باشدis-cytomegalovirus

بيماريهايي كه روي عصب بينائي يا همان اپتيك ايجاد گره(granoloma) ميكنند:

ساركوئيدوز- بي دليل

مسائل دخالت ايمني بدن:

پس از سرخجه- بدنبال اوريون- بدنبال آبله- بدنبال انفلوآنزا- infectious mononucleosis –.

پس از واكسيناسيون acuye disseminated encephalomyelitis- بيماري ملتهب شدن تمام اعصاب عصب چشم بدن كه گيلن باره نام داره- لوپوس- التهاب دور چشمي- بيماري هاي چشمي-بيماريهاي سينوس بيني مثل mucormyغير مجاز مي باشدis-.

بيماريهاي فشار داخل مغزي مثل.. مننژيت و انسفاليت.

آسيب عصب باصره.

به دنبال رويداد التهاب عصب باصره، بسياري افراد دچار آسيب عصب باصره مي‌شوند ولي ممكن است هيچ نشانه‌اي در نتيجه‌ي اين آسيب وجود نداشته باشد.

كاهش تيزي ديد.

بسياري از افراد ظرف چند ماه قدرت ديد طبيعي يا نزديك به طبيعي را باز مي‌يابند ولي در بعضي ديگر، حتي پس از بهبود التهاب عصب باصره، حالت از بين رفتن ديد باقي مي‌ماند.

داروهاي استروئيدي مورد استفاده در درمان التهاب عصب باصره موجب وارد آمدن فشار بر دستگاه ايمني مي‌شود و سبب مي‌گردد تا بدن نسبت به عفونت حساس‌تر شود. استفاده‌ي درازمدت از استروئيد‌ها ممكن است به نازك شدن استخوان‌ها بيانجامد (پوكي استخوان).

التهاب عصب باصره معمولاً خود به ‌خود بهتر مي‌شود. در بعضي موارد،براي درمان التهاب عصب باصره از داروهاي استروئيدي استفاده مي‌شود زيرا مصرف اين داروها به كاهش التهاب عصب باصره كمك مي‌كند. عوارض جانبي ناشي از درمان با استروئيد‌ها عبارت است از كاهش وزن، تغييرات خلق، ناراحتي معده و بي‌خوابي. درصورتي كه از استروئيدها استفاده شود، درمان ممكن‌است شامل موارد زير باشد:

استروئيدهاي داخل وريدي.

ممكن ‌است چند روزي، درمان با تجويز داخل وريدي استروئيدها انجام گردد. درمان با استروئيد عصب چشم داخل وريدي ممكن ‌است سبب تسريع بهبودي ديد شود ولي به ‌نظر نمي‌رسد بر وسعت غايي و گستره‌ي كامل ديد از دست ‌رفته تاثير بگذارد.

استروئيدهاي خوراكي.

بعد از درمان با استروئيد داخل وريدي، ممكن‌است پزشك يك استروئيد خوراكي به‌نام پردنيزون Prednisone به ‌ مدت حدود ۲ هفته تجويز نمايد.